A Venice reckoning uit 1995 – haar vierde boek – is misschien de beste Brunetti die ik tot toe gelezen heb.

Als eind september onverwacht sneeuw valt in de Italiaanse bergen stort een zware Roemeense vrachtauto met hout in een ravijn. De cabine scheurt open, de chauffeur is op slag dood. Maar ook worden de lijken geteld van 8 jonge vrouwen. Geen papieren. Vragen aan de Roemeense instanties leveren niets op, de zaak raakt in het slop. Geruime tijd later wordt een succesvolle Venetiaanse advocaat met twee pistoolschoten gedood in de trein van Padua naar Venetië. De weduwe denkt aan roof, maar er niets gestolen. Haar broer en tevens boekhouder van het advocatenkantoor weet ook geen motief te bedenken.
Dagen daarna krijgt Brunetti een collega uit Padua aan de telefoon. Een plaatselijke advocaat is vermoord maar volgens ‘hogerop’ was het zelfmoord. Weer geen motief maar wel stond in ’s mans agenda onder andere het telefoonnummer van de vermoorde Venetiaan. Is er een link?
Signorina Elettra kent ene Giorgio die telefoonconnecties kan traceren. (In dit 1995 boek nog aangeduid als ‘acken!’). Een louche cafeetje in Mestre komt in beeld. Brunetti krijgt daar een prostituee aan de praat. Het is het bekende verhaal van de lover boy maar ze weet dat anderen uit armoede komen, illegaal en met veel risico. Ze heeft iets gehoord over een verongelukte truck. Dan wordt de broer annex boekhouder vermoord.
Geleidelijk ontstaat er een patroon. Vrouwenhandel. Grootschalig overal ter wereld, een half miljoen vrouwen per jaar. Hedendaagse slavernij met stilzwijgende betrokkenheid van de bovenwereld.
En verder de verderfelijke handel in kinderporno en snuff videos. Donna Leone is hier uiterst scherp in haar kritiek op de Italiaanse corruptie en onverschilligheid jegens misbruik van vrouwen. Eén vrouw neemt wraak maar sterft onder verdachte omstandigheden alvorens Brunetti een formele procedure kan beginnen. Iedereen verliest.